Oostende (2016.10.18) – Het Vlaams Instituut voor de Zee (VLIZ) kreeg de melding dat duikers op 26 september een zeldzame levende Maanvis te zien kregen bij een duikexcursie in Noord-Franse wateren, net op de grens met België. Het dier van zo’n 1 m groot zwom er rustig aan het zeeoppervlak in de buurt van een scheepswrak en liet zich filmen door de verraste duikers. Het filmpje is te zien op deze link: http://bit.ly/2e4cBTZ
-
Een eerdere waarneming van een maanvis in Belgische wateren (05.07.2011).Termote Tomas.
Persbericht door: Vlaams instituut voor de Zee
De Maanvis is de zwaarste beenvis ter wereld. Volwassen exemplaren wegen al snel 250 tot 1000 kg bij een grootte van 1,8 m. De allergrootst waargenomen exemplaren wogen niet minder dan 2300 kg en waren wel 4 m hoog (!). Deze prehistorische aandoende vis oogt als een grote platte schijf – vandaar de naam – met zowel op de rug- als de buikzijde een lange peddelvormige vin waarmee het dier zich traag (max. 3 km/u) voortbeweegt. Een tot flap uitgegroeide staartvin dient als roer. Het dier is veelal grijs, al dan niet gevlekt, heeft een witte onderzijde en is met tandjes en slijm bedekt in plaats van met schubben. De Maanvis is minstens op nog twee vlakken een buitenbeentje. Wijfjes kunnen tot 300 miljoen eitjes leggen (een record onder gewervelde dieren). En de Maanvis kent een uitzonderlijk snelle groei. Pas uit het ei geslopen meet een Maanvisje nauwelijks 2,5 mm, enkele jaren later kan ze reeds meer dan 1 m groot zijn.
Ze komt wereldwijd voor in gematigde en tropische zoute wateren, waar ze vaak dieper duikt dan 200 m op zoek naar kwallen en ander voedsel (ander plankton, schelpdieren, salpen,…). Mogelijk om zich aan de zonnestralen te warmen begeven ze zich af en toe ook naar het zeeoppervlak. Een andere verklaring voor dit gedrag, dat aanleiding gaf tot de Engelse naam ‘sunfish’, zijn de vele parasieten op de huid van het dier, parasieten die zo door vogels kunnen worden weggepikt. Vijanden heeft de Maanvis nauwelijks (zeeleeuwen, orka’s, haaien), al wordt ze in Japan en Taiwan als delicatesse aanzien. Meer bedreigend voor de soort zijn: de vele warrelnetten waarin ze al te vaak vernestelen, aanvaringen met schepen en het plastic zwerfvuil dat ze verkeerdelijk als kwallen aanzien en oppeuzelen.
Jaarlijks stranden gemiddeld 1 à 2 voornamelijk jonge Maanvissen op de Belgische en/of Nederlandse kustlijn. In de winters van 2004 en 2005 waren dat zelfs telkens een tiental exemplaren. Vanaf halfweg de zomer bestaat ook de kans levende exemplaren te zien, maar het zijn toch vooral de door koude overmande en dood aanspoelende exemplaren tijdens de winter (december-februari) die het voorkomen bij ons bepalen.
Perscontact
Jan Seys (VLIZ): GSM: +32-(0)478-37 64 13; jan.seys@vliz.be